بررسی تأثیر تمرینات ثبات دهنده کمری بر حس عمقی ستون فقرات لومبو ساکرال در زنان جوان سالم

سابقه و هدف: علیرغم اینکه آسیب مفصل، جنبه های مختلف حس عمقی از قبیل وضعیت و تعادل را تحت تأثیر قرار می دهد و از سوی دیگر، نقش توانبخشی بر بهبود عملکرد و تحرک افراد در ضایعات مختلف ثابت گردیده است، ولی اهمیت برنامه های توانبخشی در بهبود حس عمقی مورد سؤال است. هدف از این تحقیق، تعیین تأثیر تمرینات ثبات دهنده کمر در بهبود حس عمقی و همچنین بر امتداد ستون فقرات لومبو ساکرال در افراد سالم و جوان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 30 زن جوان سالم وارد مطالعه شدند که به طور تصادفی در دو گروه آزمون (20 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. از آنجا که تغییر وضعیت لگن بر وضعیت کمر اثر می گذارد، از ارزیابی حس عمقی لگن به عنوان معیاری برای بررسی حس عمقی لومبوساکرال استفاده شد. خطای بازسازی زاویه هدف برای ارزیابی حس عمقی لگن توسط شیب سنج لگنی اندازه گیری شد؛ همچنین مقدار لوردوز کمر و تیلت استراحت لگن قبل و بعد ازتمرینات برای بررسی تأثیر احتمالی این تمرینات بر امتداد ناحیه لومبوساکرال اندازه گیری شد. در گروه آزمون، افراد در ده جلسه، هرروز ورزش های ثبات دهنده کمر را انجام دادند. گروه کنترل در طی این ده روز هیچ ورزشی انجام ندادند. در هر دو گروه قبل و بعد از ده جلسه خطای حس عمقی با آزمون های غیرپارامتری مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: در گروه آزمون، خطای مطلق حس عمقی از مقدار 2/1±4/1 در جلسه اول، به 1/0±006/0 درجلسه دهم کاهش معنی دار پیدا کرد (0001/0p<)؛ در حالی که در گروه کنترل، پس از ده جلسه خطای مطلق حس عمقی تغییر معنی داری پیدا نکرد (3/0=p). مقدار خطای مطلق جلسه دهم بین دو گروه تفاوت معنی دار داشت (0001/0p<). همچنین بین میزان اولیه خطای عمقی با میزان تغییر آن ارتباط آماری معنی دار وجود داشت (99/0=p). در هر دو گروه، پس از ده جلسه مقدار لوردوز و تیلت استراحت تغییر آماری معنی داری پیدا نکرد. نتیجه گیری: ده جلسه تمرین ثبات دهنده کمر می تواند کاهش معنی دار خطای حس عمقی ناحیه لومبو ساکرال را در افراد سالم و جوان ایجاد کند. میزان این تغییر با مقادیر اولیه خطای حس عمقی ارتباط دارد؛ یعنی افرادی که خطای اولیه بیشتری دارند، در اثر تمرین بهبودی بیشتری پیدا می کنند.